Deel 1: Nieuw bij V.V. Noordwijk

V.V. Noordwijk is nieuwsgierig naar de eerste indrukken van nieuwe leden van de club. Hoe zien en beleven zij V.V. Noordwijk. Daarom verzocht V.V. Noordwijk Tim Rikmenspoel, als vader van de nieuwe jeugdspeler Vincent, een blog te schrijven over zijn bevindingen. Vallen jou als nieuweling bepaalde dingen op in positieve of negatieve zin? Reageer dan op onze blog.



"Nieuw bij V.V. Noordwijk: de eerste indrukken"


Na een zomervakantie van voetballen op het schoolplein en de camping was het zo ver: "we" gingen echt voetballen en lid worden van V.V. Noordwijk. Voetbalschoenen waren in Frankrijk op vakantie al aangeschaft en ingespeeld. Na het aftellen van de laatste nachtjes was het zover: de eerste vriendjesdag! We kwamen al wat laat aan op de eerste zaterdag. Hadden we ons vergist? Bij de club leek een serene rust te heersen en bij de ingang was geen aankondiging te zien. De reden van de stilte werd echter snel duidelijk, op het hoofdveld stonden de nieuwe spelertjes en hun ouders ademloos te luisteren naar de twee trainers. Later bleek het hier te gaan om "grote"en "kleine" Ton. Toen mocht er gevoetbald worden en had je geen kind meer aan ze. Door beide Tonnen en hun assistenten werden de kleintjes over het hele veld bezig gehouden met allerlei oefeningen. Stralend kwam mijn zoontje Vincent (7) het veld af. Typerend was zijn eerste vraag na een uurtje "trainen": "Pap, potje voetballen?!". Met het enthousiasme van de begeleiders en spelertjes zat het dus wel goed.

Dat bleek ook wel omdat Vincent ook nog vriendjesdag 2 én 3 wilde bezoeken. Dat het de tweede zaterdag dreigde te gaan regenen, mocht de pret niet drukken: "Pap, of het nu regent of niet, we gaan gewoon." Deze "topsportmentaliteit" beviel me wel, dus zijn we alle drie keer gegaan. De tweede en derde keer was de zomervakantie duidelijk voorbij: er waren meer mensen en bedrijvigheid.

Vervolgens werd Vincent ingedeeld in een nieuw te vormen F-team. Het kostte wat moeite om duidelijkheid te krijgen rond trainingstijden, gegevens van andere spelertjes en inschrijving bij de bond. Uiteindelijk was de F-8 dan toch geboren. 

De eerste trainingen werden bezocht en wedstrijden werden gespeeld en onderling hebben de ouders gegevens uitgewisseld en aangevuld die na enig aandringen van de club waren gekregen. En het gaat goed! Onder leiding van echte scheidsrechters (als ze er zijn...), worden de wedstrijden met dubbele cijfers gewonnen van andere wereldberoemde F-teams uit de omgeving. De energie bruist al in de kleedkamers (die bij andere clubs soms wel wat mooier zijn), maar het gaat erom wat er op het veld gebeurt: het resultaat van de trainingen laat zich al zien evenals de coaching door vader Paul Baak: met niet aflatende inzet wordt de goal van de tegenstander bestormd, soms met oogstrelende combinaties maar met ook veel "individuele klasse", waarbij desnoods de bal van een teamgenoot wordt overgenomen die al op weg naar de goal is, omdat de ander toch echt een nog mooiere actie in gedachten heeft. Helaas zijn al twee keepers van bezoekende clubs in tranen uitgebarsten onder al dat geweld, maar daar hebben de jongeheren van de F8 geen boodschap aan: voetbal is op deze leeftijd blijkbaar nog net geen oorlog, maar het is al schieten op de goal of beschoten worden. De nog te lijden eerste nederlaag zal ongetwijfeld hard gaan aankomen.

Na de training en de wedstrijden hebben de jongens moeite om het veld te verlaten. Is het echt al afgelopen? Het aftellen van de nachtjes naar de volgende training of wedstrijd is weer begonnen! Gelukkig is er dan nog een bekertje limonade van de vriendelijke dames in de kantine. Bij weer andere vriendelijke dames kon het trainingspak dat te klein was weer geruild worden en werd alles keurig genoteerd.

Begin oktober ook nog de voorlichtingavond voor ouders van nieuwe leden bezocht. Een heuse powerpointpresentatie was opgesteld en deze lag ook nog als naslagwerk netjes uitgeprint klaar. De mensen van het jeugdbestuur en de beide "Tonnen" hadden ook hier weer een avond voor vrij gemaakt. 

Mij is gevraagd deze weblog te schrijven omdat ik nieuw ben op de club. Wat gaat goed en wat kan beter werd aan mij gevraagd. Ik denk dat er vooral veel goed gaat. Als ik het enthousiasme zie van de jongens van de F8 en hoe ze lekker hun energie kwijt kunnen, dan word ik vooral zelf enthousiast. Ik denk dat dat ook het gevoel is waar elke vrijwilliger het voor doet en waar V.V. Noordwijk het net als iedere andere vereniging van moet hebben.

Van wat ik ervan gezien heb gaat het dus goed met V.V. Noordwijk: er hangt een positieve, vriendelijk sfeer en dat is denk ik het belangrijkste. De wedstrijden zijn georganiseerd, kleedkamers, velden en scheidsrechter hangen duidelijk buiten op de muur, informatieavond voor de ouders, kleding wordt gratis verstrekt, trainers en hulptrainers zijn enthousiast en aanwezig.

Wat kan er beter? Zoals hiervoor in mijn log aangegeven was het even zoeken in het begin bij de vriendjesdag. Misschien nog wat borden bij de poort, een duidelijke inschrijftafel en wat meer informatie naar de ouders van de nieuwe leden rond indeling en training. Een goed begin is tenslotte het halve werk. 

Maar bij dit alles geldt: de beste stuurlui staan aan wal. Dus als je wat ziet dat beter kan, meld het en meld je aan als vrijwillger! En ja, dat heb ik zelf inmiddels ook al gedaan. Daarmee zou ik willen afsluiten en met een kleine variatie op de clubnaam willen zeggen: Voorwaarts Voorwaarts Noordwijk!         


Tim Rikmenspoel, vader van Vincent (F8).